Gister was het Nationaal Coach Congres en de uitreiking van de NLcoach support prijs. Ik vind de erkenning fantastisch maar de aandacht best lastig. Ik was best zenuwachtig en besloot me op m’n ‘taak’ te richten en dacht goed na over wat en hoe ik evt. wat wilde zeggen als me iets gevraagd zou worden wanneer ik op het podium stond. Er werd me iets anders gevraagd als ik verwachte maar dat maakte niet want het antwoord dat ik gaf was het antwoord dat ik wilde geven.
Ik was blij dat de uitreiking achter de rug was en dat ik me weer kon focussen op het vergaren van kennis en ideeën en het ontmoeten van interessante mensen. Het voordeel van de uitreiking van de prijs op het podium van het congres is dat ik daarna makkelijker contact maakte. Mensen feliciteerde me en vroegen naar de prijs en mijn programma en dat was meteen aanleiding voor goede gesprekken en mooie ontmoetingen.
In de eerste workshop ronde zat ik aan tafel bij Jan Sjouke van de Bos (bondscoach korfbal), 2 voetbal trainers waar ik schandelijk de namen van ben vergeten, Jos Grob en Ine Klosters. De thematafel ging over teambuilding. Niet voor niets had ik dit thema uitgekozen want dezelfde avond stond er nog een voor mij erg belangrijk overleg met het begeleidingsteam van Team Sprinters Velodrome Amsterdam op mijn programma. In mijn volgende bericht zal ik daar verder op ingaan en vertellen hoe o.a. deze tafel, de prijs en het congres die bijeenkomst positief heeft beïnvloed.
Ik schoof aan en meteen kreeg ik de aandacht want ik had toch die prijs gewonnen?
Even tussendoor iets. Een van mijn plannen is om een POP te gaan maken. Om een POP te maken is het natuurlijk wel belangrijk dat je een ‘beetje’ weet hoe je in elkaar zit. Een mooi voorbeeld daarvan was het aanschuiven aan te tafel en dat de aandacht zich op mij richtte. Ik trek vaak bv. tijdens een cursus of zo’n thematafel de aandacht naar me toe, ik ben niet bang om te praten, vragen te stellen en te discussiëren zolang het maar over een interessant onderwerp gaat en ik kennis kan vergaren of een mening kan geven/vormen. Als de aandacht zich echt op mijn persoon richt en ik iets over mezelf moet vertellen dan vind ik dat lastig en ben ik veel minder spraakzaam. Ik heb het liever over iets als over mij.
Ik zag die aandacht die ik kreeg naar aanleiding van de prijs bewust als een kans en een leer moment. Dus deed ik echt mijn best wat te vertellen en vertelde ik enthousiast en trots over mijn plannen en uitdagingen en hoe blij ik was met de prijs. Ik vertelde ik meteen dat het proces naar aanleiding van de prijs op m’n site te volgen zou zijn en deelde ik visitekaartjes uit. Er ontstond aan tafel meteen levendige handel in visite kaartjes.
Aan tafel ontstond een levendig en interessant gesprek over het omgaan met je team van sporters of begeleiding. Wat mij heel erg aansprak was de stijl van Jan Sjouke, heel rustig en met aandacht luisterde naar de gesprekspartners (en ik denk dus ook naar zijn sporters). Ik had echt het gevoel dat hij er in slaagt de sporter/team zelf de oplossing te laten bedenken zonder dat hij ongeïnteresseerd is of zelf geen idee of visie heeft over het doel. Dit sloot heel erg aan bij hoe ik de bijeenkomst van mijn team die avond zou willen aanpakken. Het plan, de strategie uit het team te laten komen en zo dus ook commitment voor het plan te creëren.
Het was een ontzettend prettig en leerzaam gesprek en ik dacht meteen: ‘wat zou het fijn zijn om een netwerk van coaches te hebben waarmee je eens in de 2 maanden afspreekt om zo eens van gedachten te wisselen en casussen uit elkaars praktijk te bespreken’. Ga ik eens over nadenken, ik ken inmiddels al wel wat mensen waarmee ik dat graag af en toe eens zou doen.
Ik zou over de hele dag op deze manier verder kunnen uitweiden maar tijd is geen onbeperkte component dus nu kort wat hoogte punten.
Aan de thematafel ontmoete ik Jos Grob die denk ik meteen enthousiast werd want even later hadden Bert Bouwer en hij met elkaar geregeld dat Jos zijn bedrijf www.emora.nl mij gaat helpen met mijn POP en ook een sessie rond mbti met mijn team gaat doen. Heel gaaf!
Ik had een fijn gesprek met Marco Cardinale, hoofd van de afdeling sport wetenschap en onderzoek van het britse Olymipsche medische instituut. ‘Het gras is altijd groener aan de overkant’. We zien wat goed gaat bij de ander en vergeten te zien wat er bij onze eigen organisaties goed gaat.
En uit de verschillende sessies en presentaties haalde ik voor mezelf de volgende belangrijke leerpunten:
Ken je zelf en leer ook de ander kennen.
Help de ander zelf de oplossing te bedenken.
Diepte punten zijn nodig om echt succes te kunnen hebben. Joop Alberda
Benoem wat goed gaat als het slecht gaat. Johan Olav Koss
Die laatste vind ik heel mooi en ga ik zeker meenemen naar de volgende training en naar het NK.
